Wat in verbinding met jezelf zijn, kan doen. Ik ging van totaal afgestompt naar het gevoel dat ik eindelijk weer lééfde.

Van mezelf klein houden en meegaan met de stroom naar vrijer in het leven staan en zelf mijn richting bepalen.

Een paar jaar geleden was dat wel anders. Ik fietste terug van werk naar huis. Op het moment dat ik mijn straat in fietste, barstte ik in tranen uit.

Ik was al langer aan het ploeteren. Terwijl ik alles had waarvan ik dacht dat het zo hoorde. Een vast contract, een koophuis en een relatie. Ik zou gelukkig moeten zijn maar ik voelde me vreselijk. ‘s Ochtends sleepte ik mezelf uit bed. Ik was zo moe. Zat veel in m’n hoofd. Piekerde me suf.

En de laatste maanden vroeg ik me steeds vaker af waarom ik zo hard werkte. Als projectmanager zag ik de waarde van mijn werk niet meer. Maar ik wist niet wat ik dan wel wilde.

Ik had geen idee dat ik me zo had aangepast dat ik daardoor mezelf helemaal kwijt was. Dat ik alleen maar afgestemd was op de buitenwereld. Tot dat moment. Toen ik huilend mijn straat inreed wist ik: nu is het genoeg.

Ik ging aan de slag met mezelf en ontdekte dat ik helemaal niet in contact stond met mijn gevoel. Met mijn innerlijke wereld. Dat leerde ik tijdens Acceptance & Commitment Therapy (ACT).

Ik verdiepte me in ACT, dompelde me onder in de kwetsbaarheid en moed van Brené Brown en maakte onder andere de kracht van het nu van Eckhart Tolle eigen.

Dat ging met vallen en opstaan. Met twijfelen, angstig zijn en het toch doen. En ik ben zo blij dat ik die reis heb gemaakt.

Ik ben namelijk ooit begonnen als helpdeskmedewerker, ging naar teamleider, medewerker kenniscentrum, naar projectmanager om eindelijk mezelf te worden…

Een coach die dertigers helpt ontdekken wie ze zijn, wat ze willen en hiervoor durven staan. Zodat ze kunnen bijdragen aan een betere wereld waarin mensen impact maken door zichzelf te zijn.

Zodat je de moed hebt om sterk voor jezelf te staan. Weer opstaan als je valt. Vol vertrouwen uitdagingen aangaat die er echt toe doen.