Voor mij was vorige week een week met veel verschillende emoties. Sinds ik de desbetreffende zondagavond hoorde over de maatregelen ben ik van het ene extreme naar het andere extreme gegaan. Van rust en ruimte naar stress en onrust. Van goed alleen kunnen zijn naar een gevoel van eenzaamheid. Van een gevoel van vertrouwen naar onzekerheid over de toekomst.
Deze crisis maakt veel in mij los en ik zie het en hoor het in mijn directe omgeving ook. Voor iedereen is de situatie, het ritme en de uitdaging anders. Ons gedrag wordt onder een vergrootglas gelegd. Eén ding staat vast, voor iedereen zijn gewoontes weggevallen. En de één past zich makkelijker aan dan de ander.
Hoe voelt het voor jou? Check je dat regelmatig?
En wat doe je met het gevoel als het ongemakkelijk of echt even moeilijk is? Kun je het ook weer loslaten of blijft het je vastpakken? Of heb je eigenlijk geen idee en doe je maar gewoon wat jij denkt wat voor nu het beste is.
Ik denk dat het belangrijk is dat we ons heel bewust zijn van ons gedrag en de effecten daarvan. En dat we op onze eigen manier leiding pakken over het stuk waar we nog wel controle over hebben. Compassievol leiderschap begint met regie te nemen over je eigen gedrag. In deze tijden nog belangrijker.
Hoe kun je beginnen? Een eerste stap is inzicht te krijgen in je hoe je omgaat met dagelijkse situaties. Bewust worden van wat je voelt en denkt. Stil staan bij wat je tot nu toe hebt geleerd om hiermee om te gaan. Het vergt moed en lef om stil te staan en naar binnen te keren. Je niet van je gevoel en denken te verwijderen.
Zodra je meer bewust bent van wat je doet, kun je onderzoeken of je in “pijn” zit of “lijden”.
Pijn heeft een directe oorzaak.
Je bent ziek, je hebt stress, onrust, financiële onzekerheid. Je voelt angst. Pijn heeft te maken met invoelbare situaties. Waarin je beseft dat rechtvaardigheid niet meer op gaat en je beseft hoe onrechtvaardig het leven kan zijn. Ook in deze tijden kan heel veel onrechtvaardig voelen. Maar er is niet iemand die schuldig is. Het overkomt ons allemaal.
Lijden is de worsteling
Lijden komt voort uit de pijn. De gedachten die je hebt over wat er gebeurt, over de gevoelens die je hebt.
Hoe weet je wanneer je lijdt? Kijk eens naar situaties die je meemaakt. Hoe je erop reageert, wat voor effect je gedrag heeft op de korte termijn en op de langere termijn. Ga je bijvoorbeeld weg bij moeilijke gevoelens door dingen te doen die op korte termijn ervoor zorgen dat je er even niet bij hoeft te zijn.
Afleiding zoeken is niet verkeerd, maar steeds het moeilijke gevoel vermijden zorgt ervoor dat je blijft worstelen en het probleem vergroot. Het is dus nodig om echt regelmatig even in te checken bij jezelf. Op te merken of je bezig bent met het weg willen hebben van de pijn.
Ga dus naar binnen als je niet naar buiten kan.
Hoe kun je gaan van de worsteling naar meer ruimte voor menselijkheid en compassie?
Stap 1: Herken en erken de pijn (emoties, sensaties, fysiek ongemak). Voel waar hij zit, geef er ruimte aan. Het is niet leuk of prettig, maar door te oefenen met het voelen en ruimte geven, zet je stappen in acceptatie van de pijn.
Stap 2: Herken dat je gaat lijden door op te merken wat je gedachten over de pijn zijn. Je kunt het merken doordat je meestal nog slechter gaat voelen door wat je allemaal denkt.
Stap 3: Ontdek wat de pijn je duidelijk kan maken. Als je je onrustig voelt of onzeker over waar het naartoe gaat. Wat doe je dan? En is het effect daarvan op de lange termijn wat je wil?
Zo niet, stel jezelf dan de volgende vragen: Wat had je anders willen doen? Waarom is dat zo belangrijk voor je? Hoe wil je de volgende keer in een soortgelijke situatie handelen?
Stap 4: Leer ervan, schrijf de toekomstige actie voor jezelf op. Groei in je eigen leiderschap en zet stap-voor-stap richting naar wat voor jou nu echt belangrijk is. Houd er rekening mee dat gedragsverandering tijd kost, geef jezelf die tijd.
Keer naar binnen, wordt een compassievolle leider en wees een beetje lief voor jezelf en anderen.
